Wytze Russchen is een voormalig Nederlands lobbyist in Brussel. In 2008 kreeg hij, op 37 jarige leeftijd, de diagnose parkinson. Hij schreef daarover later het boek ‘De Reis van mijn leven in 51 anekdotes’. Waarin hij op een laagdrempelige manier over zwaardere onderwerpen, zoals parkinson schrijft. Maandelijks schrijft Wytze Russchen een column voor ParkinsonNL: verhalen uit het leven gegrepen, zijn gevecht tegen parkinson dit alles uiteraard voorzien van een flink stuk (geo) politiek!
De vraag overviel me zo dat ik met mijn mond vol tanden zat. Dat gebeurt zelden. Ik werd geïnterviewd voor een podcast over leven met parkinson. De journalist vroeg of er ook voordelen zijn. Je kunt me ‘s nachts wakker maken om de nadelen van deze rotziekte op te dreunen. Maar dat parkinson ook positieve kanten heeft, kwam me absurd voor.
Parkinson heeft me veel afgenomen. Naast de fysieke en mentale achteruitgang heeft het mijn carrière inclusief eigen bedrijf (mijn kindje…), mijn bestaanszekerheid, diverse relaties en zelfs vriendschappen gekost. Over aantasting van waardigheid nog gezwegen. Zeker als je op relatief jonge leeftijd wordt gediagnosticeerd (ik was 37), komt parkinson aan een hoge prijs.
Wat de ziekte me niet heeft afgepakt is strijdvaardigheid. Dat heb ik van mijn moeder geërfd, die ons kinderen vroeger in Friesland aanspoorde tot ‘trochsette’ (doorzetten) als het leven tegenzat. Wat ik ook van haar geërfd heb, is een Fries tegeltje: ‘Eltse wolk hat in sulveren rânne’. In het Nederlands: ‘Elke wolk heeft een zilveren rand’. Dat tegeltje hangt in de wc in ons huis in Sitges en roept mij dagelijks op gep(l)aste wijze op tot optimisme.
Dat klinkt romantischer dan het is, zeker als je 10 uur per dag pijn hebt of op straat wordt nagewezen door kinderen die aan hun ouders vragen “of die meneer dronken is”. Ik ben de laatste die de gevolgen van deze meest invaliderende ziekte zal bagatelliseren. Maar in een hoekje zitten huilen en je slachtoffer voelen, is voor deze diep-Fries geen optie. Ik mag dan parkinson hebben, maar parkinson heeft mij niet.
Ik richt mij liever op wat ik nog wél kan in plaats van wat ik niet meer kan. Sinds de diagnose in 2008 leef ik bewuster en heb geleerd om van kleine dingen te genieten. Zonder parkinson had ik waarschijnlijk nu niet onder de Spaanse zon gewoond, een lief hondje gehad en drie boeken geschreven. Bovendien krijg je er ‘dankzij’ de ziekte gratis een nieuwe familie bij, namelijk lotgenoten, die mij enorme steun bieden. Als dit geen ‘voordelen’ zijn!
Bij nader inzien heeft ook een gitzwarte wolk als de ziekte van Parkinson zilveren randen.
Wie is Wytze Russchen?
Wytze Russchen (Drachten, 22 december 1970) is een voormalig Nederlands lobbyist in Brussel. Hij is auteur van o.a. ‘het Oliemannetje – toplobbyist in Europa’ (2014), en ‘#Post uit Brussel’ (2015). Hij werd in 2017 door het platform euknowhow.eu beschouwd als een van de meest invloedrijke Nederlanders in Brussel. In 2008 kreeg hij, op 37 jarige leeftijd, de diagnose parkinson. Hij schreef daarover later het boek ‘De Reis van mijn leven in 51 anekdotes’. Waarin hij op een laagdrempelige manier over zwaardere onderwerpen, zoals parkinson schrijft. Sinds 18 september 2023 is Russchen ambassadeur van de Parkinsonalliantie Nederland.
Wil je op de hoogte blijven van Wytze zijn nieuwe columns? Volg ons dan op social media via onderstaande iconen.
Volg ons op social media
ParkinsonNL wil zo snel mogelijk de ziekte afremmen en genezen en tegelijk de zorg verbeteren voor mensen die nú parkinson hebben. Daarom investeren we in onderzoek en innovaties die het verschil maken voor mensen met parkinson.