Jan Heemskerk kreeg in 2021 de diagnose ziekte van Parkinson. Met zijn maandelijkse column voor ParkinsonNL wil hij graag een nuttige bijdrage leveren aan de bewustwording van deze ziekte, door – zoals hij dat nou eenmaal doet – zijn leven met parkinson te portretteren. Natuurlijk met zijn kenmerkende mix van empathie en zelfspot.
Ik ben toch gerust de beroerdste niet. Ik heb mijn ziekte tot nu toe dapper aanvaard, huil enkel stilletjes in kleine hoekjes en donkere kiertjes en lang aan niet zo vaak als je zou denken van iemand met een smerige ziekte als parkinson. Natuurlijk heb ik gaandeweg een en ander moeten slikken. Motorisch gaat het nog wel aardig – uitgezonderd een lichte wobbel -, maar ik heb de geestelijke vermogens van een Iberische gatenkaas, kan geen drie cijfers achter elkaar onthouden, laat staan in een andere volgorde rangschikken.
Ben borderline doof, stekeblind, zo goed als stom. Altijd alles kwijt, onvoorstelbaar vergeetachtig en weet nooit welke dag van de dag het is. Het schijnt dat parko-mannen vaak seksverslaafd zijn, maar zelfs dat zit nog tegen. Ik word al moe als ik er aan denk. Laat ik het zo zeggen: ik ben natuurlijk geen wraakzuchtig opperwezen, maar je zou toch denken dat zelfs Hades mij allang van de rollende keien had verlost.
Maar zie je mij piepen?
Nee, het was niet leuk dat ik op een bepaald moment niet meer kon golfen, omdat mijn spiergeheugen naar de vaantjes ging, ik de bal voortdurend kwijt was, en het zat werd om mijn vrienden de bosjes in te sturen voor een bal die een minuut later toch het water inging. Ik moest het klussen eraan geven omdat niemand mij nog een kettingzaag toevertrouwde.
Langs mijn brede rug gleed alles af.
Zelfs het besef dat ik de rest van mijn leven medicijnen zou moeten slikken die uiteindelijk niet zouden helpen – nou ja, een beetje – kreeg mij er niet onder. Het vermoedelijk missen van kleinkinderen ook niet. Het vooruitzicht van vervoer per bejaarden- en invalidentaxi. Geen probleem.
Ik kan best een stootje hebben
Totdat ik mijn laatste van drie zonen samen met mevrouw Heemskerk naar Newcastle wegbracht, waar hij aan de Universiteit van Northumbria een paar maanden ging studeren. We hadden hem uitgebreid uitgezwaaid met lange toeristen wandelingen langs de Tyne, door oude kastelen, leuke design-winkeltjes en overdadige maaltijden, en nu was het tijd om naar huis te gaan en hem aan zijn avontuur te laten. We hadden nog net tijd voor een klein potje poolen.
“Papa, je speelt de verkeerde bal.” Het was zo’n biljart met een van twee smaken, rood en geel, en een speelbal, dus het leek me sterk dat ik me in het onderscheid tussen die drie had vergist. Maar mevrouw H. had het ook gezien. Ik speelde opnieuw de bal en lette extra goed op welke bal ik speelde. Ik speelde dit keer met een rode tegen de speelbal. Fout. Vreemd genoeg was me dat niet opgevallen. Of ik was het heel snel vergeten. Het bleef maar verkeerd gaan. Het was bizar, doodeng en ik kon me er niet tegen verzetten. Ik was heel bang dat ik eeuwig vast zou blijven staan in de fout-modus, maar het nare gevoel ebde buiten langzaam weg.
Maar toch… ik kon officieel niet meer biljarten. Ja, toen brak er toch wel even wat.
Ik ben niet meer mijzelf.
Wie is Jan Heemskerk?
Jan geniet van bescheiden bekendheid als voormalig hoofdredacteur van de mannenbladen MAN, FHM en Playboy. Jan was ook lange tijd columnist bij onder meer Linda. (samen met Saskia Noort), Flair (met Marcel Langedijk) en Kek Mama (over vaderschap en relatie). En schreef voor vrouwenbladen als Libelle, Margiet Viva, Plus, Jan, Saar, Telegraaf Vrouw en Volkskrant Magazine talloze artikelen, vooral over de verhouding en verschillen tussen man en vrouw. Maar hij draait zijn hand ook niet om voor het presenteren van een radio/tv en/of podcast-programma.
Wil je op de hoogte blijven van Jan zijn nieuwe columns? Volg ons dan op social media via onderstaande iconen. Je kan ook meer lezen over Jan en zijn ambassadeurschap voor ParkinsonNL.
Volg ons op social media
ParkinsonNL wil zo snel mogelijk de ziekte afremmen en genezen en tegelijk de zorg verbeteren voor mensen die nú parkinson hebben. Daarom investeren we in onderzoek en innovaties die het verschil maken voor mensen met parkinson.